Elsa Schiaparelli - główna rywalka Coco Chanel, która niestety nie dorównała jej sławą i legenda o niej nie jest tak trwała. Może jednak powinno przyjrzeć się jej bliżej? Jej zasługi dla mody są całkiem spore a postać samej Elsy również warto przypominać. Dlaczego? Za to jak bardzo cząstki jej stylu są obecne w aktualnej modzie: motyle i znaki zodiaku u Versace, zniekształcone sylwetki Rei Kawakubo, dzianinę w energetycznych kolorach Sonii Rykiel, ,,bogate" w ozdoby i formę stroje Johna Galliano.
Jak zaczynała Schiaparelli? Urodziła się 10 września 1890 roku w Rzymie. Studiowała filozofię, przez rok z nakazu rodziny przebywała w klasztorze, potem przeniosła się do Londynu. Ostatecznie to Paryż stał się najważniejszym miastem - tam poznała takich artystów jak Salvador Dali, Jean Cocteau, Man Ray. W 1927 otworzyła swój pierwszy butik ,,stupidir le Sport" z ubraniami w sportowym stylu. Wprowadziła lniane sukienki, szorty, spódnice. Popularność zdobyły jej czarne swetry z wszytym białym wzorem. Umiała zdobyć sympatię artystów, np. z Dalim wymyśliła białą sukienkę z nadrukiem - homarem (zdjęcie na dole) czy kapelusz w kształcie buta razem z Galą Dali. To właśnie ten kapelusz był gwiazdą w kolekcji ,,Shoe" z 1937 roku. Kobieta nosząca tego rodzaju kapelusze ukrywała się za nimi, ale też przyciągała wzrok innych.
Schiaparelii wprowadziła poduszki do ramion , zwierzęce wzory (w 1947 roku) czy też jej charakterystyczny kolor - ,,szokujący róż". Wymyśliła go podczas tworzenia sukienki dla Mae West. Gwiazda miała być widoczna a w we wściekłym różu trudno było jej nie zauważyć. Całkowite przeciwieństwo umiaru i spokojnych kolorów Chanel - ona też miała w swoich kolekcjach róż, żółty czy niebieski, ale w pastelowych, subtelnych odcieniach.
Elsa wprowadziła na rynek również perfumy - ,,Shocking". Opakowanie było różowe, kształt butelki przypominał kobiece popiersie, którego inspiracją było ciało Mae West, jednej z jej klientek.
Poza tym Schiaparelli zaprojektowała kostiumy do filmu z West ,,Co dzień święto" z 1937 roku oraz w 1952 roku do filmu ,,Moulin Rouge" z Zsa Zsa Gabor. Stopniowo jej kariera podupadała - najpierw w związku z kryzysem II wojny światowej, następnie ogromnej popularności Christiana Diora i jego ,,new look". W końcu ogłosiła bankructwo w 1954 roku i wyjechała do Stanów. Zmarła 13 listopada 1973 roku w Paryżu.
Jakiś czas temu mój wzrok przykuła wystawa, którą jakiś czas temu zorganizowano w MET: ,,Schiaparelli and Prada: Impossible Conversations" - dwie włoskie projektantki, dwie niesamowite osobowości. Film (bardzo dobry - można zobaczyć stroje spod ręki Elsy i ze starszych kolekcji Prady, porównać je ze sobą) opowiadający o tej współpracy:
Kolekcje Prady nie zawsze mnie zachwycały, ale im dłużej się im przyglądam, tym bardziej doceniam kreatywność i wyczucie Miucci. U Schiaparelli na początku przeszkadzała mi ,,przesada" w formie i w kolorze. Jednak coś w tej kobiecie musiało być, skoro dostrzegła potęgę surrealistów i umiała wyobrazić sobie but w roli kapelusza. Różnice i podobieństwa między nimi, wymiana poglądów na temat np. czy talia ma być wysoka czy niska / czy moda może być sztuką / co może dziś szokować i czy jest to jeszcze możliwe / brzydota i piękno - co jest ciekawsze? Pomysł na zrobienie wywiadu Miuccia i Schiaparelli - ryzykowny, przecież Elsa zmarła w 1973 roku. Ale aktorka ją odgrywająca świetnie sobie poradziła. Polecam filmiki - wstawiłam 3, ale jest ich więcej na yt. Rozmowy między nimi są bardzo ciekawe i zmuszają do przemyśleń odbiorcę. Wniosek na przyszłość: czas najwyższy na wpis ( a może i będzie z tego parę wpisów, w końcu kolekcji jest mnóstwo) o Pradzie.
Korzystałam ze stron wikipedia.org, thefashionspot, http://www.slate.com/articles/arts/fashion/2003/11/aftershock.html , źródło zdjęć: lisathatcher.wordpress.com , cconfigure.blogspot.com , tfs, 99perfume.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz